ျမဳိ(ေခၚ)ခမိ လူမ်ဳိးတုိ႔၏ေနာက္ခံသမုိင္း (၅)

          မာရယုႏွင့္ ေဗဒါရာဇဝင္ ရွင္းတမ္း နိဂုံးခ်ဳပ္ ရွင္းလင္းခ်က္တြင္ ေအာက္ပါအတုိင္း ေရးသား ရွင္းလင္းထားသည္ကုုိ ေတြ႔ရပါသည္။

          …ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ႏွင့္ ဆတ္မတစ္ေကာင္ ဟိမဝႏၲာမွ ကစၧပနဒီျမစ္အတုိင္း ေမ်ာပါလာ၍ ေက်ာက္ေတာ္ေတာင္နားတြင္ ေရာက္ေသာအခါ သူတုိ႔ခ်င္း သင့္ျမတ္ၾက၍ သားသမီး ၃၂ ေယာက္ေမြးသည္ ဟူ၏။

          ရခုိင္ရာဇဝင္မ်ား၌ ေရးသားျခင္းသည္လည္း “သက္” ရာဇဝင္ႏွင့္ “ျမဳိ” ရာဇဝင္တုိ႔ကို တိတိက်က် နားမလည္၍ ေရးသားၾကဟန္ ရွိေလသည္။ စင္စစ္မွာ “ျမဳိ” ကို အိႏၵိယ အေခၚ ဗႏၶရဇာတိ ေခၚေသာေၾကာင့္ ဗႏၶရကို ဘာသာျပန္၍ ေမ်ာက္ျဖစ္ရေလသည္။ တစ္ေနရာမွာလည္း “ျမဳိ” မင္းၾကီး၏သား ငတန္ႏွင့္ ဝရသိဒိၶရွင္ဘုရင္၏ သမီးေတာ္ ဣႏၵမာလဟူေသာ “သက္” အမ်ဳိးသမီးသာ ျဖစ္ေလသည္။ ငဆႏၵန္တုိ႔ ညီအစ္ကုိတုိ႔ကုိ ဘီလူးဟု ဆုိရာ၌ စင္စစ္မွာ လူသားစားေသာေၾကာင့္ ဘီလူးဟု ဆုိဟန္ရွိေလသည္။ 1 နာနာဘာဝ၊ ဝိနာဘာဝ ဖန္ဆင္းႏုိင္ေသာ ဘီလူးမ်ဳိး မဟုတ္ေခ်။ လူသားစားေသာ လူတစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္ေခ်သည္။ လူသားစားေသာ ေပါရိသာဒဘုရင္သည္လည္း ဘီလူး မဟုတ္ေခ်။ အျမဲတမ္း စားလုိေသာ ရသ-တဏွာကို မျဖတ္ႏုိင္ေသာ လူတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။

          သုိ႔ျဖစ္၍ လူသားစားလွ်င္ ဘီလူးဟု ဆုိျခင္းမွာ မျဖစ္ႏုိင္ေခ်။ “အသားစိမ္း စားဖူးေသာသူသည္ အက်က္စားသည္ထက္ ခြန္အားဗလကို ျပည့္စုံ၏။ အစိမ္းစားဖန္မ်ားလာေသာ သူသည္ အက်က္ကုိ မစားခ်င္ေတာ့ေပ” ဟူ၍ ေျပာစမွတ္ျပဳၾကေလသည္။ ငဆႏၵန္တုိ႔ ညီအစ္ကုိလည္း အစိမ္းစား လွ်ာေၾကာလည္လာေသာေၾကာင့္ အက်က္စားျခင္းကုိ အလုိမရွိဘဲ အစိမ္းစား လွ်ာေၾကာလည္ေသာသူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။ ရခုိင္ရာဇဝင္ အခ်ဳိ႕၌ စင္စစ္ဘီလူးျဖစ္ေလဟန္္ ေရးသားၾက၏။ လုံးဝ ယုတၱိ မရွိေခ်၊ 2

          အထက္ပါ ရွင္းလင္းခ်က္မ်ားသည္ ေဝသာလီျမဳိ႕ျပ ႏုိင္ငံအား ေႏွာက္ယွက္ဖ်က္ဆီးေသာ ရကၡိဳက္ဘီလူးတုိ႔၏ ရန္ဆုိသည္မွာ “ၾသစၾတလိြဳက္ လူမ်ဳိးႏြယ္လား” (သုိ႔) “သားစိမ္း ငါးစိမ္းစား လူတစ္စုလား”  ဟူသည့္ေမးခြန္းကုိ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း  ေျဖရွင္းရာ ေရာက္သည့္ အျပင္ ရခုိင္ရာဇဝင္မ်ား၌ အေရးအသားျပဳၾကသည့္ “ေမ်ာက္” “ဆတ္” “ဘီလူး” စသည့္ အယူအဆမ်ားကုိလည္း တစ္ၾကိမ္တည္း ေျဖရွင္းရာ ေရာက္ပါသည္။

          စင္စစ္ အဒူမင္းညိဳ၏ ရခိုင္မင္းသမီး ဧခ်င္းအပုိဒ္ (၆) တြင္ 3 “ရခို္င္ဂုမၻန္၊ ငဆႏၵန္္ဆုိးဘီလူးမ်ဳိးကုိ” ဟူသည့္ အပုိဒ္မ်ားကုိ စကားေျပျပန္ေသာအခါ နိပါတ္ေတာ္မ်ားတြင္ ပါဝင္ေလ့ရွိသည့္ နာနာဘာဝ၊ ဝိနာဘာဝ “လူသားစား ဘီလူးမ်ား” ျဖစ္ေလဟန္ အဓိပၸါယ္ အယူအဆလြဲ၍ စကားေျပျပန္ထားၾကဟန္ တူပါသည္။ “ဆတ္မ” ကုိလည္း တိရစာၦန္အျဖစ္ အဓိပၸါယ္ အယူလြဲၾကဟန္ တူပါသည္။

          ျမန္မာစာေပ အႏႈန္းအဖြဲ႕၌ အတၴာလကၤာရ၊ သဒၵါလကၤာရ ဟူ၍ အနက္ကုိ တန္ဆာဆင္၍ ႏႈန္းဖြဲ႕ရျခင္း၊ အသံကုိ တန္ဆာဆင္၍ ႏႈန္းဖြဲ႕ရျခင္းမ်ား ရွိပါသည္။ ေဖာ္ျပပါ ဧခ်င္း၌ စာဆုိအဒူမင္းညိဳသည္ ေဝသာလီ၏ ရန္ဆူးရန္ေျငွာင့္ျဖစ္ေသာ ငဆႏၵန္တုိ႔ ညီအစ္ကုိ၏ ဆုိးသြမ္းေသာင္းက်န္းမႈကုိ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ထင္ရွားသိျမင္ေစလုိသည့္ ေစတနာရွိေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ရုန္းရင္းၾကမ္းတမ္း၍ လူသားစားေသာ ငဆႏၵန္တုိ႔၏ သရုပ္ကုိ ထင္ရွားေစလုိသည့္အတြက္ လည္းေကာင္း၊ အနက္ကုိ တန္ဆာဆင္၍ ခိုင္းႏႈိင္း ဖြဲ႕ဆုိ လုိသည့္ အတြက္ နာနာဘာဝ၊ ဝိနာဘာဝ၊ စုန္း၊ ဘီလူးမ်ားႏွင့္ ခိုင္းႏႈိင္း ေရးဖြဲ႕ထားဟန္ တူပါသည္။ ငဆႏၵန္သည္ ဥပေမယ်၊ ဘီလူးသည္ ဥပမာ အျဖစ္ထား၍ တင္စား ႏႈန္းဖဲြဲ႕ျခင္းသာ ျဖစ္ႏုိင္ဖြယ္ရွိပါသည္။ 4

          ရခုိင္ရာဇဝင္မ်ားလာ “ျမဳိ” လူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ပတ္သက္ႏုိင္သည့္ အျဖစ္အပ်က္အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ေျခရာေကာက္ စုစည္းျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ မာရယုႏွင့္ “ျမဳိ” သင္းၾကီးေအာင္လာတုိ႔၏ ဆက္ႏြယ္မႈကုိလည္း ေဖာ္ျပရန္ လုိအပ္မည္ ထင္ပါသည္။ မာရယုမင္းသားသည္ အဇၥဳနရွင္ရေသ့ႏွင့္ ဣႏၵမာယု သက္အမ်ဳိးသမီးတုိ႔ ေမွာက္မွားရာမွ ဖြားျမင္လာေသာ မင္းသားျဖစ္သည္။ မင္းသားကုိ ဖြားျမင္ေသာအခါ ေလမုန္တုိင္းထလွ်က္ မုိးၾကီးစြာ ရြာေသာေၾကာင့္ အာသံျမစ္ေရလွ်ံလာျပီး ကစၧပနဒီျမစ္ညာႏွင့္ ေပါင္းဆက္သြားသျဖင့္ ရေသ့ႏွင့္ ဣႏၵမာယုနတုိ႔ သားအမိသားအဖ သုံးေယာက္တုိ႔မွာ ေရထဲေမ်ာပါသြားၾကေလသည္။ မာရယုမင္းသားသည္ ဘုန္းကံရွိေသာေၾကာင့္ နတ္အေပါင္းတုိ႔၏ ေစာင့္မမႈျဖင့္ ေရနစ္ေသဆုံးျခင္း မရွိဘဲ ကုလားတန္ျမစ္မွ ေမ်ာပါလာရာ မီးဝေအာက္ “ျမဳိ” ရြာႏွင့္ မနီးမေဝးေသာ ေတာျခဳံငယ္တစ္ခု၌ တင္ေလသည္။ “ျမဳိ” သင္းၾကီး ေအာင္လာသည္ ညအိပ္မက္အရ မိမိအိမ္မွ ေျမာက္စူးစူးသုိ႔ ထြက္လာရာ သူငယ္ကိုေတြ႔၍ ေကာက္ယူလာျပီးလွ်င္ ေကာင္းစြာ ေမြးစားေလ၏။ 5 ေအာင္လာ၏ ဇနီး ေဒၚဇံေမမွာလည္း သမီးငယ္တစ္ဦးကုိ ေမြးျပီးျဖစ္လ်က္ မပိန္ဟုမွည့္ျပီး မာရယုနွင့္တြဲ၍ ႏုိ႔တုိက္ေမြးစားရာမွ ၾကီးျပင္းလာေသာအခါ ဖခင္ေအာင္လာက ေလးအတတ္္္ကုိ သက္ေပးသည္။ မာရယုသည္ ေလးအတတ္၌ အလြန္ကၽြမ္းက်င္၏။ “ျမဳိ” အေပါင္းတုိ႔သည္ မာရယုမင္းသားအား ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးၾက၍ ေတာင္ကုန္းေပၚ၌ အိမ္သီးျခားနန္းပုံ ေဆာက္လွ်က္ မပိန္နွင့္ ထိမ္းျမားၾကေလသည္။ 6

          ထြန္းေရႊခုိင္ (စစ္ေတြေကာလိပ္) ၏ ရခုိင္ေရွးေဟာင္းျမဳိ႕ေတာ္မ်ား စာအုပ္တြင္        ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနအရ နိမ့္၍  ကစၧပနဒီ ကုလားတန္ျမစ္တေလွ်ာက္ စုန္ဆင္းလာခ့ဲေသာ သာကိႏြယ္ဝင္ ဒုတိယအုပ္စုသည္ ကုလားတန္ျမစ္ညာပုိင္းသုိ႔ ေရာက္ရွိၾကေလသည္။   အဆုိပါအုပ္စု၏ ေခါင္းေဆာင္သည္ အေျမာ္အျမင္ရွိ၍ ရွိႏွင့္ျပီးေသာ လူမ်ဳိးစုႏွင့္ ေရာေႏွာေနထုိင္ျပီး           လူမ်ဳိးစုု ေခါင္းေဆာင္၏ သမီးနွင့္ လက္ဆက္သူျဖစ္သည္။ ၎တုိ႔မွ ေမြးဖြားလားေသာ         မာရယုမင္းသားကား စြမ္းရည္သတၱ္ိႏွင့္ ျပည့္စုံသူျဖစ္သည္။ ယခင္ရွိႏွင့္ျပီးေသာ ေဝသာလီကုိ                တုိက္ခုိက္သိမ္းယူျပီး မင္းျပဳသည္ဟု ေဖာ္ျပပါရွိသည္။ ပထမ ဓညဝတီကုိလည္း ဘီစီ ၃၀၀၀     ဟူ၍လည္း ေဖာ္ျပပါသည္။ 7

          မာရယုသည္ သာကီဝင္ ဒုတိယအုပ္စုမွ ေခါင္းေဆာင္နွင့္ ရွိႏွင့္ျပီးေသာ လူမ်ဳိးစုေခါင္းေဆာင္၏ သမီးကုိ လက္ဆက္ရာမွ ေမြးဖြားလာသည္ဟု ဆုိထားရာ “လူမ်ဳိးစု” ၏ အညႊန္းခံသည္ “သက္” အစရွိေသာ အျခားေသာ မ်ဳိးႏြယ္စုမ်ားလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ရခုိင္မင္းသမီး ဧခ်င္းလာအရ

          “ဘျပဳျမဳိထီး၊ သင္းၾကီးေအာင္လာ၊ သည္းခ်ာ ေဒဝီ၊ သမီးဘီႏွင့္” 8

ဟု ေဖာ္ျပထားျခင္းသည္ “လူမ်ဳိးစု” ဟူေသာ စကားရပ္၏ အရည္ညႊန္းခံသည္ “ျမဳိ” လူမ်ဳိးသာ ျဖစ္ႏုိင္ဖြယ္ ရွိပါသည္။ သုိ႔မွလည္း ရခုိင္ရာဇဝင္မ်ားတြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသည့္ ရာဇဝင္ေၾကာရိုးနွင့္လည္း  ကုိက္ညီႏုိင္ဖြယ္ ရွိပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ မာရယုႏွင့္ ဆက္စပ္ေနေသာ လူမ်ဳိးစုကုိ “ျမဳိလူမ်ဳိး” ဟု ယူဆရပါသည္။

          မာရယုမင္းသည္ ငတန္္၊ ပလက္ေကာက္၊ ပကၠမိ၊ ငရကၡိဳက္တုိ႔ႏွင့္ လည္း ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္လ်က္ရွိေၾကာင္း “ဦးရီးေတာ္” ဟူသည့္ ေဆြမ်ဳိးစပ္ ေဝါဟာရက ေဖာ္ျပလ်က္ ရွိပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မီးဝေအာက္ အနီးအနား ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ အေျခခ်ေနထုိင္လ်က္ရွိေသာ ျမဳိသင္းၾကီး ေအာင္လာႏွင့္ ကယက္ေတာင္စခန္းတြင္ မင္းလုပ္အုပ္ခ်ဳပ္လ်က္ ရွိသည့္ ျမဳိ႕မင္းၾကီး ငတိန္ကာ (ငတိန္) တုိ႔သည္ တစ္နည္းတစ္ဖုံအားျဖင့္ ေဆြမ်ဳိးစပ္ႏုိင္ဖြယ္ ရွိပါသည္။ 9

          ထုိျမဳိမင္းမ်ားအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ကာလကုိ အတိအက် မေဖာ္ျပႏုိင္ေသာ္လည္း မာရယုမင္း ပထမ ဓညဝတီကုိ တည္သည့္ ကာလကို အေျခခံထား၍ ဆက္စပ္ခန္္႔မွန္းလွ်င္ ဘီစီ-၃၅၀၀ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ျဖစ္ႏုိင္ဖြယ္ရွိပါသည္။ “ျမဳိ” လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ကုလားတန္ျမစ္ရုိး လမ္းေၾကာင္းအတုိင္း စုန္ဆင္း၍ လည္းေကာင္း၊ မီးေခ်ာင္း၊ ရန္ေခ်ာင္း၊ သရီေခ်ာင္း (သေရေခ်ာင္း) လမ္းေၾကာင္းအတုိင္း စုန္ဆင္း၍ လည္းေကာင္း ရခုိင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ပုိင္းေဒသ အႏွံ႔အျပားသုိ႔ ပ်ံ႕ႏွ႔ံအေျခခ် ေနထုိင္ခဲ့ၾကဟန္တူပါသည္။ ဆမီးေခ်ာင္း၊ မီးေခ်ာင္း ေဒသမ်ားတြင္ ဘီစီ-၃၅၀၀ မွ ေအဒီ-၇၇၆ မတုိင္မီ ကာလမ်ားအထိ အေျခတက် ေနထုိင္လ်က္ရွိေနေသးေၾကာင္း သိႏုိင္ပါသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ထုိကာလမ်ား၌ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ထင္ရွားသည့္ “ျမဳိ” မင္းမ်ားကုိ မသိရေခ်။

          ရခုိင္ရာဇဝင္က်မး္မ်ား၏ ေဖာ္ျပခ်က္အရ မာရယုမင္းဆက္၏ ၅၄-ဆက္ေျမာက္ ေနာက္ဆုံးမင္းငယ္ ေပ်ာ္လွစည္သူသည္ ေစာစစ္ဟူေသာ မိဖုရားႏွင့္ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကုိ အုပ္စုိးသည္။ ဓညဝတီျမဳိ႕၏ ကိန္းခန္းကုန္ေသာေၾကာင့္ သိမာနဒီမည္ေသာ သေရေခ်ာင္း လက်္ာကမ္းနား၌  ျမဳိ႕တည္အုပ္စိုးသည္။ ထုိ႔ေနာက္ အမတ္ၾကီး သုံးေယာက္ ပုန္စား၍ လြန္ေတာ္မူ၏။ ထုိ႔ေနာက္အမတ္ၾကီးသုံးေယာက္တုိ႔သည္ ေျခာက္လစီ အဆင့္ဆင့္မင္းျပဳသည္။ 10 မိဖုရား ေစာစစ္သည္ သမီးေတာ္ၾကီး သုႏၵရီ၊ သမီးေတာ္ငယ္ ဖြားေတာ္ေသြးႏွင့္ ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါမ်ားကုိ စုရုံးျပီး ကံသုံးဆင္႔ျမဳိ႕မွ ထြက္ခြာလာ၍ နီလာပန္းေတာင္းျမဳိ႕ကို တည္ေထာင္ ျပဳစု၍ ေနၾကသည္။

          တေကာင္းျပည္မွ အဘိရာဇာမင္းၾကီး၏ သားေတာ္ ကံရာဇာၾကီးသည္ ထီးနန္းစည္းစိမ္အတြက္ ညီေတာ္ ကံရာဇာငယ္ႏွင့္ ကုသုိလ္စစ္ထုိးၾကရာမွ ရႈံးနိမ့္သျဖင့္ ကေလးေတာင္ညိဳ အရပ္မွ ဖုိးေခါင္ေတာင္ကုိ ေက်ာ္၍ ရခုိင္ျပည္ မီးေခ်ာင္းဖ်ား ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ေတာင္ထိပ္ဝယ္ ျမဳိ႕ၾကီးသာယာစြာ တည္ျပီးလွ်င္ မင္းစည္းစိမ္ကုိ ခံစားေတာ္မူ၏။ 11 ကံရာဇာၾကီးသည္ နီလာပန္းေတာင္းျမဳိ႕၌ ေနႏွင့္ၾကေသာ မင္းငယ္ေပ်ာ္လွစည္သူ၏ မိဖုရားေစာစစ္ႏွင့္ သမီးေတာ္ သုႏၵရီ၊ ဖြားေတာ္ေသြး အေၾကာင္းကုိ ၾကားသိသျဖင့္ မင္းကုိယ္တုိင္ သြားေရာက္ေဆာင္ယူ၍ မိဖုရားေစာစစ္ကုိ ေယာကၡမအရာ၌ ထားကာ သမီးေတာ္ ႏွစ္ပါးကုိ မိဖုရား ေျမွာက္ေလသည္။ နီလာပန္းေတာင္းျမဳိ႕ကို မိဖုရားေစာစစ္ တည္ေထာင္သည့္ကာလမွာ ဘီစီ-၁၆ ရာစုျဖစ္ျပီး ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕ကုိ ကံရာဇာၾကီးတည္ေထာင္ေသာ ကာလမွာ ဘီစီ-(၁၅၃၁-၁၅၀၇) တြင္ ျဖစ္သည္ဟု ေဖာ္ျပသည္။ 12

1- ေကသာရ ၊ ေဗဒါရွင္းတမ္း၊ စာ-၂၀၊ ၂၂

2- ယင္း ၊ စာ-၂၃၊ ၂၄

3- အဒူမင္းညိဳ၊ ရခုိင္မင္းသမီး ဧခ်င္း ၊ စာ-၁၈

4- စာေခါင္၊ ျမဳိဘာသာစကား၊ စာ-၂၅

5- မာရယုနွင့္ ေဗဒါရွင္းတမ္း၌ “မာရယု” ဟု အမည္မွည့္ပုံ မပါ။ “ဓညဝတီ ရာဇဝင္သစ္” ၌မူ ဣႏၵမာယုနတ္မတြင္ ဖြားျမင္ေသာေၾကာင့္ နတ္တုိ႔ပူးဝင္၍ ေျပာသျဖင့္ “မာရယု” ဟုအမည္မွည့္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပသည္။ “ရကၡပူရ ေၾကးမုံက်မ္း” စာအုပ္တြင္ ဣႏၵမာယု သက်အမ်ဳိးသမီးမွ ဖြားျမင္ေသာ သားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ (မာရယု) ဟူေသာ အမည္ကိုု မွည့္ေခၚၾကေလကုန္၏ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ေက်ာက္ေတာ္ျမဳိ႕နယ္၊ သရက္တစ္ပင္ရြာမွ ဦးအဂၤါေအာင္ ေျပာျပခ်က္အရမႈ မရာ-ေသာင္၊ ယု-ေခါင္၊ ေသာင္စပ္ခ်ဳံတြင္ ေကာက္ရသျဖင့္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ေခါင္ဖြင့္၍ ေသာက္ၾကရသည္ကုိ အစြဲျပဳ၍ “မာရယု” ဟူ၍ “ျမဳိ” ထုံးစံနွင့္အညီ အမည္မွည့္သည္ဟု ဆုိပါသည္။ မရာ-ေသာင္၊ ယု-ေခါင္ (သုိ႕) ေခါင္ရည္

6- (က) ေကသာရ၊ ေဗဒါရွင္းတမ္း၊ စာ-၁၁-၁၄

    (ခ)ဓညဝတီ ဦေအာင္ေဇယ် (ေျမာက္ဦး)၊ ရကၡပူရ ေၾကးမုံက်မ္း၊ စာ-၅၁

7- (က) ထြန္းေရႊခုိင္၊ ရခုိင္ေရွးေဟာင္း ျမဳိ႕ေတာ္မ်ား၊ ရန္ကုန္၊ သိဒိၶျမိဳင္စာေပ၊ ၁၉၈၅၊ စာ-၂၇

    (ခ) ညိဳျမ၊ ကုန္ေဘာင္ရွာပုံေတာ္၊ စာ-၁၅၉

     (ဂ) San Shwe Bu, A Brief Note on the old capitals of Arakan, p.3

8- အဒူမင္းညိဳ၊ ရခုိင္္မင္းသမီ ဧခ်င္း၊ စာ-၁၈

9- လွထြန္းျဖဴ၊ ရခုိင္ျပည္နယ္ရွိ လူမ်ဳိးစုမ်ားအေၾကာင္း စာတမ္းတြင္ တင္းမ၊ ေတာင္ေဘြေဒသဟု ေဖာ္ျပပါသည္။ တင္းမ ဘုရင္ေအာင္လာဟုလည္း ေဖာ္ျပပါသည္။ စာ-၂၈

10- ညဏ၊ ဓညဝတီသစ္၊ စာ- ၄၁-၄၇

11- (က) မွန္နန္းရာဇဝင္ေတာ္ၾကီး၊ ပထမတြဲ၊ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ ထက္သန္ေရး ပညာျပန္႔ပြါးလွဳံ႕ေဆာ္ေရးအဖြဲ႔၏ စာနယ္ဇင္းအဖြဲ႕၊ ပထမအၾကိမ္၊ ရန္ကုန္၊ ၂၀၀၃၊ စာ-၁၅၄၊ ၁၅၅

      (ခ) ဓညဝတီ ဦးေအာင္ေဇယ်၊ ရကၡပူရ ေၾကးမုံက်မ္း၊ စာ-၆၁

12- (က) ထြန္းေရႊခုိင္၊ ရခုိင္ေရွးေဟာင္း ျမဳိ႕ေတာ္မ်ား၊ စာ-၂၉

      (ခ) အခ်ဳိ႕ကမူ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းႏွင့္ နီလာပန္းေတာင္းမွာ တူဟန္ ယူဆၾကသည္။ ေဒသခံ “ျမဳိ” လူမ်ဳိးမ်ားက အဖုိေတာင္ႏွင့္ အမေတာင္ဟု ေခၚစမွတ္ျပဳၾကသည္။

ေဒါက္တာ ေက်ာ္သိန္း(ေျမာက္ဦး)

နည္းျပ၊ သမုိင္းဌာန

ရန္္ကုန္တကၠသို္လ္

ရန္ကုန္ျမိဳ႕။

၉.၁၂.၂၀၀၉

(၁-၃-၂၀၀၁၀ တြင္ လ/ထ ကထိက ရာထူးတုိးျပီး ၂၆-၇-၂၀၁၀ တြင္ကြယ္လြန္သည္)